Powrót syfu

Problemy chodzą za nami tak długo, jak my chodzimy po tej planecie. Do napisania tego postu zainspirował mnie komentarz pod jednym z poprzednich. To sprawiło, że poranek spędziłam na intensywnych przemyśleniach. Tak na prawdę nie wiemy jak radzić sobie z syfem, który zostawiamy za sobą po różnych traumatycznych przeżyciach. Zazwyczaj trzymamy go przy sobie, chociaż nieświadomie.

W poście "Nic z niczego" mówiłam, o pogodzeniu się z problemami, dziwnymi sytuacjami, które Nas bolały. Faktycznie, tu powstaje pytanie, tylko jak?

Mamy kilka dostępnych opcji, a ja przeanalizuję wybrane i może wspólnie dojdziemy do konsensusu.

Zacznę od jednej, która najbardziej mnie razi. Tak jak w komentarzu wspomniano, możemy zmienić otoczenie i po prostu odizolować się od niezdrowych sytuacji z przeszłości. Wydawać by się mogło,że pomysł iście genialny! Nic bardziej mylnego.

Owszem, dla ludzi którzy potrafią izolować umysł od niemiłych wspomnieć może było by to dobrym rozwiązaniem, lecz z drugiej strony tacy ludzie nie potrzebują się izolować, bo mają do tego dystans bez względu na wszystko.

W mniej optymistycznej wersji, pomyślmy o tym co się dzieje z nami, nieświadomie.

Izolujemy się, zmieniamy otoczenie z dala od przeszłości i ludzi, którzy nas zranili.

Mamy wrażenie, że wszystko jest w porządku. Z dala od tego wszystkiego egzystujemy w pozornym szczęściu i twierdzimy,że zapomnieliśmy o wszystkim. Nagle przychodzi sytuacja,gdy spotykamy się z kawałkiem tej przeszłości chociażby w postaci człowieka, który jest z tym związany... I co wtedy?

Czujemy się skrępowani, zawstydzeni, rośnie w Nas gniew i żal w zależności od rodzaju wydarzeń wcześniejszych. Wydawać by się mogło, że to normalna reakcja.... Owszem, dla kogoś kto nie zapomniał. Dochodzi do Nas fakt, że podświadomie cały czas to rozpamiętujemy. Nie mamy do tego dystansu, nurtuje Nas to i wyżera od środka. Powód jest dość banalny, uciekliśmy a nie pogodziliśmy się z sytuacją. Izolując się od tego, pozbawiamy się możliwości przyswojenia niektórych sytuacji i przeniesienia ich do sfery życia codziennego. To negatywne zjawisko wpływa na nasze samopoczucie, oraz nastawienie do samego siebie i otaczającej Nas rzeczywistości.

Druga równie często wybierana opcja to usilna walka z rzeczywistością, tak zwane omamy.

Próbujemy za wszelką cenę wytłumaczyć sobie dlaczego zdarzyło się tak czy inaczej w najbardziej dogodny do Nas sposób. Dochodzi więc do tworzenia alternatywnej rzeczywistości, w której winni są wszyscy oprócz Nas, a świat na prawdę jest piękny. Z uwagi na to,że nic nie trwa wiecznie i w tej sytuacji nastąpi w końcu zderzenie z rzeczywistością. To z kolei powoduje dużo większe wyniszczenia w psychice, kiedy po raz drugi musimy ogarnąć to co się zdarzyło, rozpamiętywać to i przeżywać. Oba te sposoby są tylko pozornie dobrym rozwiązaniem i oba mają negatywne skutki. To takie uszczęśliwianie się na siłę, tylko po co? Dobrze wiemy przecież,że lepsze jest zawsze dobrego wrogiem.

Jak więc pogodzić się z sytuacją? Nie zmieniajmy rzeczywistości, nie uciekajmy od niej.

Przyjmijmy fakty takimi jakie są i zmieńmy SWOJE NASTAWIENIE DO NICH.

To od Nas zależy jak do tego podchodzimy i jak to na Nas zadziała. Dlatego czasem śmieszą mnie tłumaczenia " bo ja tak mam", bo to żadne wytłumaczenie. Możemy kontrolować naprawdę wiele elementów naszej psychiki, wystarczy tylko chcieć. 

Kiedy witam nowy dzień, to marzę by dobrą nowinę przyniosło mi dziś świeże powietrze